این روزها در میان هیاهوی همه فسادهای اقتصادی، فیش های حقوقی نجومی و مدارک دانشگاهی رانتی و...، چقدر خوب می شود اگر به چند کیلومتر پایین تر از مراکز فساد و اشرافی گری هم سری بزنیم و حالی هم از خانواده های شهدای مدافع حرم لشکر فاطمیون بپرسیم و حداقل برای دقایقی خاک بازی های کودکانی را که باباهایشان را در راه دفاع از حرم اهل بیت از دست داده اند را تماشا کنیم.

اسم یکی از این کودکان مهدی است و 4 سال دارد. مدتی است خبر شهادت پدرش را به او داده اند ولی گفته اند که جنازه پدرش پیدا نشده است. چند ماهی هم هست که مادرش از سر نداری او را ترک کرده است و او حالا در خانه یکی از اقوامشان زندگی می کند واین در حالی است که  اصلاً کسی خبر ندارد که کودک 4 ساله ای به نام مهدی که پدرش هم شهید شده است، وجود خارجی دارد یاخیر!

با این حال هنوز عده ای فکر می کنند که خانواده این شهدا، پاداش های میلیونی می گیرند!
با فاصله چند ده متر از محل بازی مهدی کوچولو، در داخل خانه ای مخروبه، پدر شهید مدافع حرمی که بیمار هم هست، روی زمین افتاده است و از آنجایی که توانایی تأمین هزینه داروهای خود را ندارد، وضعیت بیماری اش به حالت خطرناکی رسیده است ولی حاضر نیست از بنیاد شهید درخواست کمک هزینه تهیه داروهایش را بکند و می گوید که فرزندش را در راه بی بی زینب (س) به میدان فرستاده بوده است و با تمام اعتقاد می گوید «وکفی باالله وکیلا»
این درحالی است که کمی آن سوتر وقتی که رسانه ها از فلان شخصیت سیاسی می پرسند که چگونه بدون کنکور، دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی شده است، می گوید  از سهمیه ایثارگری استفاده کرده ام!

و یک سوال دیگر:  آیا در جامعه ای که مدیران آن حقوق چند صد میلیونی می گیرند، حق خانواده های شهدای مدافع حرم اهل بیت (علیه السلام)، فقط 1 میلیون است! / تبیان